საერთაშორისო დასახელება - levodropropizine
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: პულმონოლოგია → მუკოლიზური და ხველის საწინააღმდეგო საშუალებები → ხველის საწინააღმდეგო საშუალებები
ლევოდროპროპიზინი წარმოადგენს დროპროპიზინის იზომერს. იგი მოქმედებს ჰისტამინურ და ალფა -ადრენერგულ რეცეპტორებზე და არ უკავშირდება ბეტა-ადრენერგულ, მუსკარინულ და ოპიატურ რეცეპტორებს

ჩვენება:
სასუნთქი გზების ალერგიული და ინფექციურ -ანთებითი დაავადიბები:
• მშრალი, არაპროდუქტიული ხველა
• ფარინგიტი , ლარინგიტი, ტრაქეიტი, ტრაქეო–ბრონქიტი
• ბრონქული ასთმა
• ქრონიკული ობსტრუქციული ბრონქიტი
• ფილტვის ემფიზემა
• ხველა აგფ– ინჰიბიტორების მიღების ფონზე

რაპიტუსის ეფექტურობა და უპირატესობები:
- ხველის ინტენსივობის სწრაფი შემცირება
- ღამით გამოღვიძებების ნაკლები სიხშირე
- დღის აქტივობის შენარჩუნება
- ნაკლებად გამოხატული სედაციური ეფექტი
- დამატებითი ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება

მიღების წესი და დოზირების რეჟიმი:
რაპიტუსი მიიღება ჭამამდე 1 საათით ადრე ან საკვების მიღებიდან 2 საათის შემდეგ. მიღებებს შორის ინტერვალი უნდა შეადგენდეს 6 საათს.

ასაკობრივი ჯგუფი
2–5 წლამდე 10-20კგ 1მგ/კგ (2–3 მლ) 3-ჯერ დღეში
5–12 წლამდე 21-30კგ 5მლ 3-ჯერ დღეში
12 წლის ზემოთ 30კგ – ზევით 10მლ 3-ჯერ დღეში
მკურნალობის ხანგრძლივობა დგინდება ექიმის მიერ და არ უნდა აღემატებოდეს 7 დღეს. თუ 4-5 დღის განმავლობაში სიმპტომები არ გაქრა, მკურნალობა უნდა შეწყდეს.
გვერდითი მოვლენები:იშვიათ შემთხვევებში კანის ალერგიული რეაქციები . აჩქარებული გულისცემა გულძმარვა , მუცელში დისკომფორტი, ფაღარათი, თავბრუ,თავის ტკივილი.

უკუჩვენებები
ლევოდროპროპიზინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ,რომლებსაც გააჩნიათ ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.ლევოდროპროპიზინის გამოყენება არ შეიძლება პაციენტებში ბრონქული ჰიპერსეკრეციით და დაქვეითებული მუკოცილიარული ფუნქციით ( კართაგენერის სინდრომი ან ცილიარული დისკინეზია) და ასევე პაციენტებში ღვიძლისა და თირკმლის მძიმე უკმარისობით. ლევოდროპროპიზინი არ გამოიყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს.