ჩვენებები: ეუფილინი გამოიყენება ბრონქული ასთმისა და სხვადასხვა გენეზების (ბრონქიტი, ემფიზემა) ბრონქოსპაზმების შეტევის კუპირებისთვის; სისხლმიმოქცევის მცირე წრეში ჰიპერტენზიის, კარდიული ასთმის (განსაკუთრებით ბრონქოსპაზმისა და ჩეინ-სტოქსის ტიპის სუნთქვის თანხლებისას), აგრეთვე ფილტვისმიერი გულის, სუნთქვის ცენტრის ფუნქციის დარღვევისას; თირკმელების სისხლმიმოქცევის გასაუმჯობესებლად, ათეროსკლეროზული წარმოშობის ცერებრული სისხლძარღვოვანი კრიზის კუპირებისათვის და თავის ტვინში სისხლმიმოქცევის გასაუმჯობესებლად; თავის ქალას შიდა წნევისა და იშემიური ინსულტის დროს თავის ტვინის შეშუპების შესამცირებლად და თავის ტვინის სისხლმიმოქცევის ქრონიკული უკმარისობისას.
დოზირების რეჟიმი
ეუფილინი შეყავთ ვენაში ბრონქული ასთმის მწვავე შეტევის და ინსულტის დროს.
- ვენაში იგი შეყავთ ნელა, 4-6 წთ-ის განმავლობაში დოზით 0.12-0.24 გ (5-10 მლ 2.4% ხსნარი, რომელსაც ანზავებენ 10-20 მლ ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში).
- ტაქიკარდიის თავბრუსხვევის, გულისრევის შემთხვევაში პრეპარატის შეყვანას ანელებენ, ან აწარმოებენ წვეთოვანი გზით ინფუზიას. ამისათვის 10-20 მლ 2.4% ეუფილინის ხსნარს (0.24-0.48 გ) ანზავებენ 100-150 მლ ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში და შეყავთ წთ-ში 30-50 წვეთის ოდენობით.
- გვერდითი მოვლენების განვითარების გამო ეუფილინის ინფუზიის გზით შეყვანა 14 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ არის რეკომენდებული.
- პრეპარატის რექტალურად და მიკროოყნის სახით შეყვანისას 10-20 მლ 2.4% ხსნარს ხსნიან 20-25 მლ თბილ წყალში.
- ვენაში პრეპარატი კეთდება არტერიული წნევის, გულის მუშაობისა და სუნთქვის სიხშირის, ასევე პაციენტის საერთო მდგომარეობის მიხედვით.
მოზრდილებში ეუფილინის მაქსიმალური დოზა შეადგენს - ერთჯერადად - 0.25 გ-ს, ხოლო დღეღამური - 0.5 გ.
- მძიმე შემთხვევების დროს, განსაკუთრებით რეანიმაციის პირობებში, დოზის გაზრდა შესაძლებელია.
უკუჩვენებები
* ეუფილინის გამოყენება (განსაკუთრებით ვენაში) წინააღმდეგნაჩვენებია პაროქსიზმული ტაქიკარდიის, ექსტრასისტოლიის, მკვეთრი ჰიპოტონიის, ეპილეფსიის არსებობისას.
* მისი გამოყენება დაუშვებელია გულის უკმარისობისას, რომელიც უპირველეს ყოვლისა გამოწვეულია მიოკარდიუმის ინფარქტით (გულის რითმის დარღვევა, კორონარული უკმარისობა).
ორსულობა და ლაქტაცია
ამ პერიოდში პრეპარატის დანიშვნა შესაძლებელია მხოლოდ დედისათვის მოსალოდნელი სარგებლიანობისა და ნაყოფზე შესაძლო მოქმედების პოტენციური რისკის შეფასების შემდეგ.
