ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ანტიპროტოზოული საშუალება P01AB03
ჩვენებები: - ტრიქომონიაზი: ტრიქომონული ვაგინიტით გამოწვეული შარდსასქესო სისტემის ინფექციები ქალებსა და მამაკაცებში; - ამებიაზი: ჰისტოლიზური ენტამებათი გამოწვეული ყველა ნაწლავური ინფექცია, მათ შორის ამებური დიზენტერია. ამებიაზის ყველა ფორმა, არანაწლავური ამებიაზი, განსაკუთრებით ღვიძლის ამებური აბსცესი. - ლამბლიოზი. - ანაერობული ინფექციების პროფილაქტიკა გინეკოლოგიური და მსხვილი ნაწლავის ოპერაციის ქირურგიული ჩარევის დროს.
მიღების წესი და დოზირება: მედიკამენტი ყოველთვის მიიღება პერორალურად, წყალთან ერთად, ჭამის შემდეგ. ტრიქომონიაზი: ტრიქომონიაზის დროს ინიშნება 500 მგ ტაბლეტის ერთჯერადი დოზა, პერორალურად, 5 დღის განმავლობაში.
ამებიაზი: ამებური დიზენტერიის დროს 3 დღიანი მკურნალობა; ამებიაზის ყველა ფორმის შემთხვევაში 5-10 დღიანი მკურნალობა. 35 კგ-ზე მეტი სხეულის მასის მქონე ბავშვებში 1-2 დღიანი მკურნალობა ერთდოულად მიიღება 3 ტაბლეტი პერორალურად, საღამოს. 40 მგ/კგ-ზე ერთჯერადი დოზა.
გავრცელება: პლაზმის ცილებს უკავშირდება ორნიდაზოლის 13%. აღწევს ცერებროსპინალურ სითხეში, ასევე სხვა სითხეებსა და ქსოვილებში. პლაზმის კონცენტრაცია (6-36 მგ/ლ) სხვადასხვა მაჩვენებლების მიხედვით. ჯანმრთელ მოხალისეებში 500 მგ ან 1000 მგ დოზის განმეორებით მიღებისას - ყოველ 12 საათში, დაგროვების ფაქტორი გამოთვლილია როგორც 1.5 – 2.5.
მეტაბოლიზმი ორნიდაზოლი ძირითადად მეტაბოლიზდება 2-ჰიდროქსიმეთილ და ალფა-ჰიდროქსიმეთილ მეტაბოლიტებთან ღვიძლში. უცვლელ ორნიდაზოლთან შედარებით ორივე მეტაბოლიტი ნაკლებად ეფექტურია ტრიქომონიული ვაგინიტის და ანაერობული ბაქტერიების წინაღმდეგ.
ელიმინაცია პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 13 სთ-ს. ერთჯერადი დოზის 85% გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით 5 დღეში. დოზის 4% გამოიყოფა შარდში უცვლელი სახით.
უკუჩვენება მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ ან სხვა ნიტრომიდაზოლით წარმოებული პრეპარატის მიმართ.
ორსულობა და ლაქტაცია: წამლით არ გამოვლენილა ტერატოგენული ან ფეტოტოქსიური ეფექტი. საკონტროლო კვლევა არ ჩატარებულა ორსულებსა და მეძუძურ დედებში. ზოგადი პრინციპი, ორსულობის ან ლაქტაციის ადრეულ ფაზაში მედიკამენტის მიღება არ არის რეკომენდებული, პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებულია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისათვის მოსალოდნელი სარგებელი მკვეთრად აჭარბებს ნაყოფზე მოსალოდნელი უარყოფითი მოქმედების რისკს.
