საერთაშორისო დასახელება - oxytocin
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: მეანობა, გინეკოლოგია → მიომეტრიუმის ტონუსისა და შეკუმშვის აქტივობის მოსამატებელი საშუალებები → ოქსიტოცინი, მისი ანალოგები და წარმოებულები
ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა
თითოეული ამპულა შეიცავს: 1 მლ ხსნარში – 5 სე ოქსიტოცინს.

გამოყენების ჩვენებები
ოქსიტოცინი გამოიყენება საშვილოსნოს კუმშვადი აქტივობის სტიმულირებისთვის.

გამოყენების ჩვენებები მშობიარობამდე პერიოდში:
მშობიარობის ინდუქცია
სამშობიარო მოქმედების ინდუქცია სამედიცინო ჩვენებით ვადაგადაცილებული ორსულობის, სანაყოფე წყლების ნაადრევი დაღვრის, ორსულობით გამოწვეული ჰიპერტენზიის (პრეეკლამპსია) შემთხვევაში.
საშვილოსნოს კუმშვადი ფუნქციის გაძლიერება
მშობიარობის პირველი ან მეორე პერიოდის დროს დასაშვებია ინტრავენური გამოყენება შეტევების გაძლიერების მიზნით გახანგრძლივებული მშობიარობის შემთხვევაში ან საშვილოსნოს შეკუმშვების არ არსებობის ან სისუსტის შემთხვევაში.
გამოყენების ჩვენებები მშობიარობის შემდგომ პერიოდში:
საშვილოსნოს ჰიპოტონიის პროფილაქტიკა და მკურნალობა მშობიარობის შემდგომი სისხლდენის შესაჩერებლად.
საკეისრო კვეთის დროს, მაგრამ ბავშვის ამოყვანის შემდეგ.

გამოყენების სხვა ჩვენებები:
ადიუვანტური თერაპიის სახით არასრული და არშემდგარი აბორტის დროს.
გამოყენების წესი და დოზირება
არ არის რეკომენდირებული ოქსიტოცინის დანიშვნა ვაგინალური პროსტოგლანდინების შეყვანიდან 6 საათის განმავლობაში.
დოზა განისაზღვრება ორსულის და ნაყოფის ინდივიდუალური მგრძნობელობის გათვალისწინებით.
შემდეგ მოყვანილი ინფორმაცია დოზირების შესახებ დაფუძნებულია მკურნალობის სხვადასხვა სქემებსა და ფართოდ გავრცელებულ მაჩვენებლებზე.

სამშობიარო მოქმედების ინდუქციისა და სტიმულირებისთვის
ოქსიტოცინი გამოიყენება მხოლოდ ინტრავენური წვეთოვანი ინფუზიის სახით. მკაცრი კონტროლი ინფუზიის რეკომენდირებულ სიჩქარეზე სავალდებულოა. ოქსიტოცინის უსაფრთხო გამოყენებისთვის ინდუქციის და მშობიარობის გაძლიერების დროს აუცილებელია საინფუზიო პომპის ან სხვა მსგავსი მოწყობილობის გამოყენება, ასევე საშვილოსნოს შეკუმშვების და ნაყოფის გულის ფუნქციის მონიგორინგის ჩატარება. საშვილოსნოს კუმშვადი ფუნქციის ჭარბი გაძლიერების შემთხვევაში საჭიროა ინფუზიის დაუყოვნებლივ შეჩერება, შედეგად საშვილოსნოს კუნთების ჭარბი აქტივობა სწრაფად მცირდება.
1. პრეპარატის შეყვანის დაწყებამდე საჭიროა ფიზიოლოგიური ხსნარის შეყვანის დაწყება, რომელიც არ შეიცავს ოქსიტოცინს.
2. საინფუზიო სტანდარტული ხსნარის მოსამზადებლად: 1 ამპულის შიგთავსი – 1 მლ (5 სე) ოქსიტოცინი უნდა გაიხსნას სტერილურ პირობებში 1000 მლ არაჰიდრატირებულ სითხეში და სათანადოდ არეული იქნას, ბოთლის ბრუნვით. ამგვარად მომზადებული 1 მლ ინფუზია შეიცავს 5 სე ოქსიტოცინს. საინფუზიო ხსნარის ზუსტი დოზირებისთვის გამოყენებული უნდა იქნას საინფუზიო პომპა ან სხვა მსგავსი მოწყობილობა.
3. საწყისი დოზის შეყვანის სიჩქარე არ უნდა აღემატებოდეს 0,5-4 მილიერთეულს წუთში. ყოველ 20-40 წუთში შეიძლება მისი გაზრდა 1-2 მილიერთეულით წუთში, სანამ არ იქნება მიღწეული საშვილოსნოს კუმშვადი ფუნქციის სასურველი ხარისხი. საშვილოსნოს კუმშვადობის სასურველი სიხშირის (შესაბამისი თვითნებური სამშობიარო აქტივობის) მიღწევისას, ფეტალური დისტრესის ნიშნების არარსებობის დროს და საშვილოსნოს ყელის 4-6 სმ-მდე გახსნისას შეიძლება თანდათან ინფუზიის სიჩქარის შემცირება ტემპით, რომელიც მსგავსია მისი დაჩქარებისა. ორსულობის გვიან ვადებზე ინფუზიის ჩატარება დიდი სიჩქარით საჭიროებს სიფრთხილეს, მხოლოდ იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს სიჩქარე, რომელიც აღემატება 8-9 მილიერთეულს წუთში. ნაადრევი მშობიარობის შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს დიდი სიჩქარე, რომელიც ერთეულ შემთხვევებში შეიძლება აღემატებოდეს 20 მილიერთეულს წუთში.
4. აუცილებელია ნაყოფის გულისცემის, მოსვენებულ მდგომარეობაში საშვილოსნოს ტონუსის, მისი შეკუმშვების სიხშირის, ხანგრძლივობის და ძალის კონტროლირება.
5. საშვილოსნოს ჰიპერაქტივობის ან ნაყოფის დისტრესის შემთხვევაში საჭიროა დაუყოვნებლივ ოქსიტოცინის შეყვანის შეწყვეტა. მშობიარესთვის უზრუნველყოფილი უნდა იქნას ჟანგბადის თერაპია. მშობიარეს და ნაყოფის მდგომარეობა გაკონტროლებული უნდა იყოს სპეციალისტი ექიმის მიერ.