საერთაშორისო დასახელება - eplerenone
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → დიურეზული საშუალებები და პრეპარატები დიურეზული ეფექტით → კალიუმის დამზოგავი დიურეზული საშულებები

თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:
აქტიური ნივთიერება: ეპლერენონი – 25მგ ან 50მგ
დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, ჰიპრომელოზა, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, ტალკი, მაგნიუმის სტეარატი, ყვითელი შემომგარსველი 15B220000 (ჰიპრომელოზა, პოლისორბატი 80, მაკროგოლი 400, ტიტანის დიოქსიდი, რკინის ყვითელი ოქსიდი).

ჩვენებები
მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომი გულის უკმარისობა
სტანდარტული თერაპიის შემადგენელი კომპონენტი გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებისა და ლეტალობის რისკის შესამცირებლად პაციენტებში სტაბილური კლინიკური მდგომარეობით მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციით (განდევნის ფრაქცია ≤ 40%) და გულის უკმარისობის კლინიკური გამოვლინებით მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომ პერიოდში.
არტერიული ჰიპერტენზია. პრეპარატი ინიშნება როგორც მონოთერაპიაში ასევე სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან კომბინაციაში.

მიღების წესები და დოზები
დოზის ინდივიდუალური შერჩევისთვის არსებობს 25მგ და 50მგ ტაბლეტები. მაქსიმალური დღიური დოზა შეადგენს – 50მგ-ს.
ეპლერენონის რეკომენდებული შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 50მგ-ს დღეში.
მკურნალობა იწყება 25მგ ერთჯერ დღეში და იზრდება 50მგ-მდე დღეში 4 კვირის განმავლობაში სისხლის შრატში კალიუმის მაჩვენებლის გათვალისწინებით (ცხრილი 1). ეპლერენონით მკურნალობა იწყება მიოკარდიუმის ინფარქტის განვითარებიდან 3-14 დღეს.
შრატში კალიუმის 5.0მმოლ/ლ-ზე მაღალი მაჩვენებლის მქონე პაციენტებში ეპლერენონი არ ინიშნება.
შრატში კალიუმის შემცველობა აუცილებელია განისაზღვროს მკურნალობის დაწყებამდე, მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირისა და ერთი თვის შემდეგ ან დოზის ცვლილების შემთხვევაში. კალიუმის დონე შრატში უნდა განისაზღვროს პერიოდულად, საჭიროების მიხედვით.

უკუჩვენებები
პრეპარატების შემადგენელი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
პაციენტები შრატში კალიუმის საწყისი მაჩვენებლით >5მმოლ/ლ
პაციენტები თირკმლის საშუალო და მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი <50მლ/წთ)
პაციენტები ღვიძლის მძიმე უკმარისობით (კლასი C ჩაილდ-პიუს მიხედვით)
პაციენტები, რომლებიც იღებენ კალიუმის შემნახველ შარდმდენებს, კალიუმის პრეპარატებს ან CYP3A4-ის ძლიერ ინჰიბიტორებს (მაგალითად, იტრაკონაზოლი, კეტოკონაზოლი, რიტონავირი, ნელფინავირი, კლარიტრომიცინი და ნეფაზოდონი).